Etapy leczenia paradontozy – krok po kroku

Leczenie paradontozy to proces wieloetapowy, który wymaga indywidualnego podejścia, systematyczności oraz ścisłej współpracy pacjenta z lekarzem periodontologiem. Paradontoza, znana również jako choroba przyzębia, to przewlekły stan zapalny obejmujący tkanki otaczające i utrzymujące zęby – przede wszystkim dziąsła, więzadła przyzębia i kość wyrostka zębodołowego. W jej przebiegu dochodzi do stopniowego zaniku tych struktur, co bez leczenia prowadzi do rozchwiania, a nawet utraty zębów. Odpowiednio wdrożone leczenie pozwala jednak zatrzymać rozwój choroby, złagodzić objawy i poprawić stan jamy ustnej pacjenta.

Jak przebiega leczenie paradontozy?

Leczenie paradontozy odbywa się według określonych etapów, z których każdy ma swoje znaczenie w przywracaniu zdrowia przyzębia. Proces leczenia może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od zaawansowania choroby, ogólnego stanu zdrowia pacjenta i jego zaangażowania w higienę jamy ustnej.

1. Diagnostyka i ocena stanu przyzębia

Pierwszym krokiem jest dokładna diagnostyka, przeprowadzana przez stomatologa lub periodontologa. W jej trakcie periodontolog Skierniewice ocenia stan dziąseł, obecność kieszonek przyzębnych, ruchomość zębów oraz stopień zaniku kości. Wykonuje się również zdjęcia RTG, które pozwalają ocenić stan kości wyrostka zębodołowego. Na podstawie tych danych tworzony jest plan leczenia. W zależności od nasilenia choroby, pacjent może być zakwalifikowany do leczenia niechirurgicznego lub – w cięższych przypadkach – chirurgicznego.

2. Higienizacja i usuwanie płytki bakteryjnej

Kluczowym etapem leczenia paradontozy jest eliminacja czynników wywołujących stan zapalny, czyli przede wszystkim bakterii zgromadzonych w płytce nazębnej i kamieniu. W tym celu przeprowadza się profesjonalne zabiegi higienizacyjne:

• Skaling naddziąsłowy i poddziąsłowy, czyli usunięcie kamienia nazębnego z powierzchni zębów i spod dziąseł,
• Piaskowanie, usuwające osady i przebarwienia,
• Polerowanie powierzchni zębów, które utrudnia ponowne odkładanie się płytki.

Po tych zabiegach pacjent otrzymuje szczegółowe instrukcje dotyczące domowej higieny jamy ustnej. Regularne i dokładne szczotkowanie, nitkowanie i stosowanie irygatorów to podstawa dalszego leczenia.

3. Leczenie przeciwzapalne i kontrola infekcji

W zależności od stopnia zaawansowania paradontozy oraz obecności objawów zapalenia, lekarz może włączyć miejscowe lub ogólne leczenie farmakologiczne. Najczęściej stosuje się:

• żele i płukanki antybakteryjne (np. z chlorheksydyną),
• antybiotyki miejscowe aplikowane do kieszonek przyzębnych,
• w uzasadnionych przypadkach – doustne antybiotyki.

Na tym etapie niezwykle istotna jest ścisła współpraca pacjenta z lekarzem. Regularne wizyty kontrolne (co kilka tygodni) pozwalają ocenić skuteczność leczenia i skorygować ewentualne błędy w higienie.

4. Kiretaż – oczyszczenie kieszonek przyzębnych

Jeśli mimo dokładnego czyszczenia i leczenia przeciwzapalnego kieszonki przyzębne nadal są głębokie (powyżej 4 mm), lekarz może zdecydować o przeprowadzeniu kiretażu. To zabieg polegający na mechanicznym oczyszczeniu wnętrza kieszonki z bakterii, kamienia i zmienionej zapalnie tkanki.

Wyróżnia się dwa rodzaje kiretażu:

• Kiretaż zamknięty, wykonywany bez nacinania dziąsła – najczęściej stosowany w umiarkowanej paradontozie.
• Kiretaż otwarty, wykonywany chirurgicznie po odsłonięciu tkanek – konieczny w cięższych przypadkach.

Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym i wymaga precyzyjnej pracy oraz doświadczenia lekarza.

5. Zabiegi chirurgiczne i regeneracyjne

W przypadku zaawansowanej paradontozy, z dużym zanikiem kości i głębokimi kieszonkami, stosuje się leczenie chirurgiczne. Obejmuje ono:

• flap surgery – chirurgiczne oczyszczenie i modelowanie tkanek przyzębia,
• zabiegi regeneracyjne z wykorzystaniem materiałów kościozastępczych, błon zaporowych lub osocza bogatopłytkowego (PRF),
• grafty dziąsłowe – przeszczepy tkanek w celu pokrycia recesji dziąseł.

Celem tych zabiegów jest odtworzenie utraconych tkanek oraz ograniczenie postępu choroby.

6. Leczenie podtrzymujące (faza podtrzymująca)

Po zakończeniu leczenia aktywnego niezwykle ważna jest faza podtrzymująca, której zadaniem jest utrzymanie uzyskanych efektów. Obejmuje ona:

• regularne wizyty kontrolne co 3–6 miesięcy,
• profesjonalne zabiegi higienizacyjne (skaling, piaskowanie),
• monitorowanie głębokości kieszonek i stanu dziąseł,
• ciągłe doskonalenie technik higieny domowej przez pacjenta.

Tylko dzięki regularnej kontroli i dbałości o higienę możliwe jest utrzymanie stabilnego stanu przyzębia przez wiele lat.

Co wpływa na skuteczność leczenia paradontozy?

Skuteczność leczenia paradontozy zależy od wielu czynników, z których kluczowe to:

• stopień zaawansowania choroby w momencie rozpoczęcia leczenia,
• jakość wykonywanych zabiegów oraz doświadczenie lekarza,
• indywidualna podatność pacjenta na choroby przyzębia (uwarunkowania genetyczne, choroby ogólnoustrojowe, np. cukrzyca),
• styl życia – w tym przede wszystkim palenie tytoniu,
• zaangażowanie pacjenta w codzienną higienę jamy ustnej.

Warto również pamiętać, że paradontoza to choroba przewlekła, którą można zatrzymać, ale nie zawsze całkowicie wyleczyć. Dlatego kluczowa jest systematyczność i kontynuowanie opieki periodontologicznej nawet po zakończeniu leczenia aktywnego.

Leczenie paradontozy krok po kroku – droga do zdrowych dziąseł

Leczenie paradontozy to proces, który wymaga czasu, cierpliwości i konsekwencji – zarówno ze strony lekarza, jak i pacjenta. Dzięki nowoczesnym metodom i indywidualnemu podejściu można skutecznie zatrzymać postęp choroby i znacznie poprawić stan tkanek przyzębia. Kluczem do sukcesu jest wczesna diagnostyka, eliminacja czynników zapalnych, odpowiednie leczenie i regularna kontrola stanu jamy ustnej. Paradontoza nie musi oznaczać utraty zębów – odpowiednio prowadzona terapia pozwala na ich zachowanie przez wiele lat.